Monday, December 31, 2007
नयाँ बर्षको शुभकामना ।
पुरानोलाई कुरालाई नयाँले विस्थापित गर्छ । यो विश्वव्यापि शास्वत सत्य हो । पुराना मान्यताहरु भत्किने र नयाँ मान्यताहरुले त्यसको ठाउँ लिने, पुरानो किर्तिमानलाई नयाँले किनारा लगाउने त्यस्तै त्यस्तै पुरानो साल गएर नयाँ साल आउनु कुनै नौलो कुरा होइन । तदअनुरुप २००७ साल आजदेखि पुरानो भइसकेको छ । त्यसको ठाउँमा आएको छ नयाँ २००८ साल । यो नयाँ वर्षले देशमा शान्ति, समृद्धि ल्याओस् साथै नेपालका पुराना र पुरातनवादी नेताहरुमा नयाँ चेतना ल्याओस् र नेपाललाई वास्तविक अर्थमा नयाँ युगमा प्रवेश गराउन मद्दत पुर्याओस् । सवैमा नयाँ बर्ष सन् २००८ को हार्दिक शुभकामना ।
Saturday, December 29, 2007
केहि दिनको अन्तरालमा ...........
धेरै दिन भइसकेछ व्लग नलेखेको पनि । के गर्नु काम नै यति धेरै थियो कि लेख्न मन हुँदाहुँदै पनि केहि लेख्नै भ्याइएन । यो विचमा नेपाललगायत संसारभरि नै तहलका मच्चिने गरिका घटनाहरु भए । वेनजिर भुट्टोको हत्याले विश्व नै हल्लाउन मात्र पुगेन, त्यहि कारणले पाकिस्तानमा अहिलेसम्म ३३ जना भन्दा बढिको ज्यान गइसकेको छ । पाकिस्तान जस्तो कट्टर मुस्लिम राष्ट्रमा दुई दुई पटकसम्म प्रधानमन्त्री निर्वाचित भएर होस् या निरन्तरको धम्कीका बावजुद पनि चुनावी सभा र र्यालीमा सहभागी भएर एउटी साहसी महिलाको परिचय दिएकी भुट्टोको प्रशंसा जति गरे पनि थोरै नै हुन्छ ।
यता आफ्नै देशमा पनि वरिष्ठ साहित्यकार धुस्वाँ सायमीको निधन भएको छ । नेपाल (नेवारी)), नेपाली, अंग्रेजी र हिन्दी भाषामा उहाँ कलम चलाउनु हुन्थ्यो ।
त्यस्तै सुर्खेतको शुभाघाटमा भेरीनदीको झोलुङ्गे पुलको लठ्ठा चुँडिएर (हो कि नट राम्रो नकसिएकोले हो ?) ३ दर्जन भन्दा बढि मानिसको मृत्यु हुन पुग्यो । यो एउटा भवितव्य मात्र नभएर हाम्रो देशका जिम्वेवार व्यक्तिहरुको लापरवाहीको पराकाष्टा नै हो । पुल जस्तो सम्वेदनशील कुरामा गरिएको यस्तो लापरवाहीले यति धेरै जनाको ज्यान गएको छ, यो कुरालाई सरकारले गम्भीरतापूर्वक लिएर हेलचेक्र्याईं गर्ने प्राविधिकहरुलाई कडाभन्दा कडा कारवाही गर्नै पर्छ ।
अनि भर्खरै संसदले अन्तरिक संविधान संशोधन गरेर देखावटी रुपमा मात्र भए पनि नेपाललाई संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र घोषणा गरेको छ । संविधानसभाको पहिलो बैठकको साधारण वहुमतले राजतन्त्र फाल्ने रे । यस्तै चाला हो भने त संविधानसभाको चुनाव नै होला जस्तो छैन । भइ नै हाल्यो भने पनि गणतन्त्रवादीहरुको वहुमत आएन भने त राजतन्त्र त नजाने भयो नि । हुन त राजावादीहरुले चुनाव जित्छन् भन्ने कल्पना त गर्न सकिन्न तै पनि सम्भावना त छ नि । कि त सवै निर्वाचन क्षेत्रमा गणतन्त्रवादीहरु मिलेर चुनावमा उठ्नु पर्यो अर्थात साझा उम्मेद्वार उठाउनु पर्यो कि त सवैमा नभए पनि कमसे कम आधाभन्दा बढीमा त गर्नै पर्यो । नत्र र त यो त नाटक जस्तो मात्र हुनेछ ।
यता आफ्नै देशमा पनि वरिष्ठ साहित्यकार धुस्वाँ सायमीको निधन भएको छ । नेपाल (नेवारी)), नेपाली, अंग्रेजी र हिन्दी भाषामा उहाँ कलम चलाउनु हुन्थ्यो ।
त्यस्तै सुर्खेतको शुभाघाटमा भेरीनदीको झोलुङ्गे पुलको लठ्ठा चुँडिएर (हो कि नट राम्रो नकसिएकोले हो ?) ३ दर्जन भन्दा बढि मानिसको मृत्यु हुन पुग्यो । यो एउटा भवितव्य मात्र नभएर हाम्रो देशका जिम्वेवार व्यक्तिहरुको लापरवाहीको पराकाष्टा नै हो । पुल जस्तो सम्वेदनशील कुरामा गरिएको यस्तो लापरवाहीले यति धेरै जनाको ज्यान गएको छ, यो कुरालाई सरकारले गम्भीरतापूर्वक लिएर हेलचेक्र्याईं गर्ने प्राविधिकहरुलाई कडाभन्दा कडा कारवाही गर्नै पर्छ ।
अनि भर्खरै संसदले अन्तरिक संविधान संशोधन गरेर देखावटी रुपमा मात्र भए पनि नेपाललाई संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र घोषणा गरेको छ । संविधानसभाको पहिलो बैठकको साधारण वहुमतले राजतन्त्र फाल्ने रे । यस्तै चाला हो भने त संविधानसभाको चुनाव नै होला जस्तो छैन । भइ नै हाल्यो भने पनि गणतन्त्रवादीहरुको वहुमत आएन भने त राजतन्त्र त नजाने भयो नि । हुन त राजावादीहरुले चुनाव जित्छन् भन्ने कल्पना त गर्न सकिन्न तै पनि सम्भावना त छ नि । कि त सवै निर्वाचन क्षेत्रमा गणतन्त्रवादीहरु मिलेर चुनावमा उठ्नु पर्यो अर्थात साझा उम्मेद्वार उठाउनु पर्यो कि त सवैमा नभए पनि कमसे कम आधाभन्दा बढीमा त गर्नै पर्यो । नत्र र त यो त नाटक जस्तो मात्र हुनेछ ।
Monday, December 24, 2007
गरे के हुँदैन र !!!!!!!!!
धन कमाउन विदेश नै जानु पर्छ र ? मेहेनत गरे विदेशमा भन्दा सयौं गुणा बढी पैसा घर बसी बसी कमाउन सकिने रहेछ । यही सोचेर झापाका केही मेहेनती युवाहरुले घीउकुमारी (Aloe) को व्यवसायिक खेती शुरु गरेका छन् । भारतमा मात्र करीव ३००० मेट्रिक टन माग भएको घीउकुमारी अमेरिकाबाट समेत आयात हुने गरेको रहेछ । विभिन्न औषधि र जुस समेत बनाइने यो वनस्पती अति नै उपयोगि रहेछ यो निकै नै महंगो मुल्यमा पनि विक्री हुने रहेछ ।
Thursday, December 20, 2007
एउटा काम लाग्ने साइट
अस्तिको दिन एकजना दाइले भन्नुभयो "भाई मेरो एउटा फाइल पठाउनु छ २४ एम.वि. जति छ । कुनै उपाय छैन ?" याहु, हटमेल, जीमेल जस्ता कुनै पनि इमेलबाट २० मेगावाइटभन्दा ठूलो साइजको फाइल पठाउन सकिदैन । मैले पनि अहिलेसम्म त्यति ठूलो साइजको फाइल कतै पठाएको थिइन, पठाउने काम नै पनि परेको थिएन । अव दाइले भनि हाले उपाय केही लाग्छ कि भनेर गुगलमा सर्च गरें २० एम.वि. भन्दा बढी कसरी पठाउने भनेर । नभन्दै भेटिइ पनि हाल्यो । एउटा यस्तो साइट रहेछ त्यसवाट ३०० एम. वि. सम्मका फाइल पनि सजिलै पठाउन मिल्ने रहेछ । त्यो साइटति दाइले १५ मिनटमा २४ एम.वि. जति पठाएँ भाइ भन्थे । मलाई त अचम्म लाग्यो । यहाँको यस्तो स्लो कनेक्सनमा पनि त्यति छिटो त्यत्रो फाइल कसरी अपलोड भयो होला ।
जे होस् त्यो साइटले चाहिँ गज्जव कै काम गर्दो रहेछ । तपाई पनि २० एम.वि. भन्दा बढी साइजको फाइल कसैलाई पठाउन चाहनुहुन्छ भने यहाँ क्लिक गर्नु होला ।
जे होस् त्यो साइटले चाहिँ गज्जव कै काम गर्दो रहेछ । तपाई पनि २० एम.वि. भन्दा बढी साइजको फाइल कसैलाई पठाउन चाहनुहुन्छ भने यहाँ क्लिक गर्नु होला ।
Sunday, December 16, 2007
वम्जन काले
हाम्रो घरको ठीक अगाडि एउटा घर छ, वम्जन रामेको । पहिले पहिले उसलाई सवैले बम्जन काले भन्थे अहिले वम्जन रामे भन्छन् ।
रामेले जाँडरक्सी खाएपछि घर छेउछाउ कसैले पनि नवसे हुन्छ । ओहो त्यसको वोली ..... । अश्लिल शव्दहरु वोल्न उसलाई आमा, छोराछोरी र अरु आफन्त – छरछिमेकी कसैबाट छलिनु पर्दैन । हाकाहाकी मनपरी वोलिदिन्छ । उसले जाँड खाएर आएको थाहा पाएपछि हामीले पनि घरदेखि अलि पर जानु पर्ने हुन्छ । सहनै नसक्ने गरी वोल्छ के गर्नु । त्यसो नगर, त्यस्तो नवोल भनेर सम्झाउनु भनेको आगोमा पेट्रोल हाल्नु जस्तै हो । अझ उल्टै आफैंलाई पो मनपरी भन्न थाल्छ । न पिट्दा हुने न सम्झाउँदा ।
हुन त वंशाणुगत गुण नै होला । उसको वावु पनि त्यस्तै नै थियो । मातेपछि जे पनि वोल्ने जे पनि गर्ने । कहिले खुकुरी वोकेर सवलाई काट्छु भन्दै घरका खाँवा, बोट विरुवा र इनारको रिंगमा खुकुरी बजार्थ्यो, कहिले आफ्नै श्रीमती र छोराछोरीलाई लात्तीले भकुर्थ्यो ।
यो रामे मोरो पनि उस्तै छ । २-३ महिना अघि उसको छोरोलाई के निहुँमा हो गर्यो कुन्नी वेस्सरी पिटेछ, उसको पालो पढाई सढाई मात्र के घरै छोडेर हिडिदिएछ । त्यसपछि रामेले के गर्यो थाहा छ .... छोरो चाहिँका भए भरका सवै किताव निकालेर अचानोमा राखेर खुकुरीले छ्याक-छ्याक । मोरोले नचिनेर हो कि चिनेरै हो सानी छोरीको समेत किताव टुक्रा टुक्रा पारिदिएछ । त्यतिले मात्र नपुगेर ति टुक्रामा आगो पनि झोसिदिएछ ।
अव त जमाना पनि कस्तो पो आएछ । रक्सी खाएर मनपरी वोल्यो, घरमा आएका पाहुनालाई समेत तथानाम गर्यो भनेर अस्तीको दिन छरछिमेकी भद्र भलाद्मी वसेर सम्झाइ बुझाइ गर्न खोज्दा त उल्टै अव क्षेत्री वाहुनले के खोज्या हुन् पो भन्न थालेछन् । उ मात्रै होइन अरु पनि पो । अव त समावेशी समाजमा त वस्नै पो नहुने भइसकेछ त । पहिले पहिले त जसले गल्ती गरे पनि जात, भात र नाक छुट्याउँदैनथे त्यही ठाउँमा । अव त .... । कि अव जातै पिच्छे एउटा टोल बनाउनु पर्ने हो कि । वाहुनलाई एउटा टोल, क्षेत्रीलाई एउटा, राईलाई एउटा, तामाङ्गलाई एउटा, कामीलाई एउटा, दमाईलाई एउटा । नत्र भने त कमसे कम जसले गल्ती गरेको छ त्यसलाई आफ्नो जात नभनी कारवाही गर्ने या माफी नै भए पनि मगाउनु त हरेक सामाजिक प्राणिको कर्तव्य होइन र ।
अव एउटा तामाङ्ग या राई या लिम्वुले मात्र रक्सी खाएर जे पायो त्यही वोल्छन् भन्ने चाहीँ मेरो मनाशय कदापी पनि होइन नि । किनकि त्यही ठाउँमा अरु क्षेत्री वाहुन पनि छन् त्यसरी जाँड रक्सी खाएर मनपरी गर्ने वोल्ने । तर तिनीहरुलाई वेलामा वेलामा सामाजिक र कानुनी कारवाही भएका छन् । त्यसकारण मेरो खास भनाइ चाहिँ के भने गल्ती जसले गरे पनि कारवाहीको भागिदार हुनु पर्छ भन्ने मात्र हो ।
रामेले जाँडरक्सी खाएपछि घर छेउछाउ कसैले पनि नवसे हुन्छ । ओहो त्यसको वोली ..... । अश्लिल शव्दहरु वोल्न उसलाई आमा, छोराछोरी र अरु आफन्त – छरछिमेकी कसैबाट छलिनु पर्दैन । हाकाहाकी मनपरी वोलिदिन्छ । उसले जाँड खाएर आएको थाहा पाएपछि हामीले पनि घरदेखि अलि पर जानु पर्ने हुन्छ । सहनै नसक्ने गरी वोल्छ के गर्नु । त्यसो नगर, त्यस्तो नवोल भनेर सम्झाउनु भनेको आगोमा पेट्रोल हाल्नु जस्तै हो । अझ उल्टै आफैंलाई पो मनपरी भन्न थाल्छ । न पिट्दा हुने न सम्झाउँदा ।
हुन त वंशाणुगत गुण नै होला । उसको वावु पनि त्यस्तै नै थियो । मातेपछि जे पनि वोल्ने जे पनि गर्ने । कहिले खुकुरी वोकेर सवलाई काट्छु भन्दै घरका खाँवा, बोट विरुवा र इनारको रिंगमा खुकुरी बजार्थ्यो, कहिले आफ्नै श्रीमती र छोराछोरीलाई लात्तीले भकुर्थ्यो ।
यो रामे मोरो पनि उस्तै छ । २-३ महिना अघि उसको छोरोलाई के निहुँमा हो गर्यो कुन्नी वेस्सरी पिटेछ, उसको पालो पढाई सढाई मात्र के घरै छोडेर हिडिदिएछ । त्यसपछि रामेले के गर्यो थाहा छ .... छोरो चाहिँका भए भरका सवै किताव निकालेर अचानोमा राखेर खुकुरीले छ्याक-छ्याक । मोरोले नचिनेर हो कि चिनेरै हो सानी छोरीको समेत किताव टुक्रा टुक्रा पारिदिएछ । त्यतिले मात्र नपुगेर ति टुक्रामा आगो पनि झोसिदिएछ ।
अव त जमाना पनि कस्तो पो आएछ । रक्सी खाएर मनपरी वोल्यो, घरमा आएका पाहुनालाई समेत तथानाम गर्यो भनेर अस्तीको दिन छरछिमेकी भद्र भलाद्मी वसेर सम्झाइ बुझाइ गर्न खोज्दा त उल्टै अव क्षेत्री वाहुनले के खोज्या हुन् पो भन्न थालेछन् । उ मात्रै होइन अरु पनि पो । अव त समावेशी समाजमा त वस्नै पो नहुने भइसकेछ त । पहिले पहिले त जसले गल्ती गरे पनि जात, भात र नाक छुट्याउँदैनथे त्यही ठाउँमा । अव त .... । कि अव जातै पिच्छे एउटा टोल बनाउनु पर्ने हो कि । वाहुनलाई एउटा टोल, क्षेत्रीलाई एउटा, राईलाई एउटा, तामाङ्गलाई एउटा, कामीलाई एउटा, दमाईलाई एउटा । नत्र भने त कमसे कम जसले गल्ती गरेको छ त्यसलाई आफ्नो जात नभनी कारवाही गर्ने या माफी नै भए पनि मगाउनु त हरेक सामाजिक प्राणिको कर्तव्य होइन र ।
अव एउटा तामाङ्ग या राई या लिम्वुले मात्र रक्सी खाएर जे पायो त्यही वोल्छन् भन्ने चाहीँ मेरो मनाशय कदापी पनि होइन नि । किनकि त्यही ठाउँमा अरु क्षेत्री वाहुन पनि छन् त्यसरी जाँड रक्सी खाएर मनपरी गर्ने वोल्ने । तर तिनीहरुलाई वेलामा वेलामा सामाजिक र कानुनी कारवाही भएका छन् । त्यसकारण मेरो खास भनाइ चाहिँ के भने गल्ती जसले गरे पनि कारवाहीको भागिदार हुनु पर्छ भन्ने मात्र हो ।
Saturday, December 15, 2007
Friday, December 14, 2007
शरणार्थीलाई गोली
गोलीबाट घाइते अर्जुन सुव्वा (फोटो - कुमार)
साथी मुक्ति गुरुङ्ग (Student Union of Bhutan का उपाध्यक्ष) ले हिजो दिउँसो २.३० तिर फोन गरेर मलाई भने, "अर्जुन सुव्वालाई क्रान्तिकारीहरुले गोली हाने तर अहिले खतरामुक्त छ । वाहिर भएका साथीहरुलाई यो खवर दिनुस् न दाई ।" सोधीखोजी गरें खासै डराउनु पर्ने रहेनछ । पेटमा र हातमा १-१ गोली लागेको रहेछ ।
अर्जुन र अरु ४-५ जनालाई अस्ती नै देखि धम्की दिइरहेको कुरा त मलाई पनि थाहा थियो । सफाया गर्ने सम्म लेखिएको पर्चा अर्जुनले नै मलाई देखाएका थिए । तर मलाई चाहिँ यो उनिहरुले तर्साउन मात्र खोजेका होलान् । यस्तो गोली नै हान्ने काम त गर्लान् जस्तो लागेको थिएन । तर शरणार्थी क्याम्प पनि अव त धेरै अगाडि पो पुगिसकेछ । त्यसरी हाकाहाकी दिउँसै गोली हान्ने आँट गर्न थालिसकेछन् त्यो पनि क्याम्प बाहिर आएर । माओवादीको गोलीबाट वल्लवल्ल मुक्ति पाएको अवस्थामा फेरि यो शरणार्थीको गोलीले क-कसलाई सिध्याउने हो अव ।
भुटानी शरणार्थी क्याम्पभित्र स्पष्ट रुपमा देखिएका दुई धार (तेश्रो मुलुकमा वसोवास गर्न चाहने र सशस्त्र आन्दोलन गरेरै भए पनि भूटान नै फर्कन चाहने तर कुनै हालतमा तेश्रो मुलुक नजाने जान नदिने) विचको संघर्षले कति निर्दोषले ज्यान गुमाउने हुन् कतिले अनाहकमा दु:ख पाउने हुन् । (साभार http://richadmk.blogspot.com/बाट)
साथी मुक्ति गुरुङ्ग (Student Union of Bhutan का उपाध्यक्ष) ले हिजो दिउँसो २.३० तिर फोन गरेर मलाई भने, "अर्जुन सुव्वालाई क्रान्तिकारीहरुले गोली हाने तर अहिले खतरामुक्त छ । वाहिर भएका साथीहरुलाई यो खवर दिनुस् न दाई ।" सोधीखोजी गरें खासै डराउनु पर्ने रहेनछ । पेटमा र हातमा १-१ गोली लागेको रहेछ ।
अर्जुन र अरु ४-५ जनालाई अस्ती नै देखि धम्की दिइरहेको कुरा त मलाई पनि थाहा थियो । सफाया गर्ने सम्म लेखिएको पर्चा अर्जुनले नै मलाई देखाएका थिए । तर मलाई चाहिँ यो उनिहरुले तर्साउन मात्र खोजेका होलान् । यस्तो गोली नै हान्ने काम त गर्लान् जस्तो लागेको थिएन । तर शरणार्थी क्याम्प पनि अव त धेरै अगाडि पो पुगिसकेछ । त्यसरी हाकाहाकी दिउँसै गोली हान्ने आँट गर्न थालिसकेछन् त्यो पनि क्याम्प बाहिर आएर । माओवादीको गोलीबाट वल्लवल्ल मुक्ति पाएको अवस्थामा फेरि यो शरणार्थीको गोलीले क-कसलाई सिध्याउने हो अव ।
भुटानी शरणार्थी क्याम्पभित्र स्पष्ट रुपमा देखिएका दुई धार (तेश्रो मुलुकमा वसोवास गर्न चाहने र सशस्त्र आन्दोलन गरेरै भए पनि भूटान नै फर्कन चाहने तर कुनै हालतमा तेश्रो मुलुक नजाने जान नदिने) विचको संघर्षले कति निर्दोषले ज्यान गुमाउने हुन् कतिले अनाहकमा दु:ख पाउने हुन् । (साभार http://richadmk.blogspot.com/बाट)
Tuesday, December 11, 2007
यो व्लगको प्रभाव
नेपाल सरकारको आधिकारिक साइट ह्याक भएको कुरा यो व्लगमा प्रकाशित भएपछि नेपाल सरकारले आफ्नो साइट रिकभर गरेको छ । हुन त यो साइट खोल्दा हिजो आंशिक रुपमा मात्र खुलेको थियो । आज चाहिँ पुरै नै खुलेको छ । अव राम्रैसँग चल्छ भनेर ठोकुवा गर्न चाहिँ सकिदैन होला तै पनि अहिलेलाई खुलेको छ, भलै यो साइट धेरै अगाडिदेखि अपडेट नगरिएको होस् । जस्तै क्यालेण्डर २०६२ सालको छ, contact us मा क्लिक गर्दा केही आउँदैन । यस्तै यस्तै धेरैवटा लिंक्स खाली छन् । आशा गरौं अव यो साइट पूर्ण सुरक्षित हुनुका साथै आवश्यकता अनुसार अपडेट भइरहोस् ।
पालो अव त्रि. वि. को
हाम्रो देशमा सवै कुरा किन यति साह्रो अस्तव्यस्त हो कुन्नी । उच्च माद्यमिक शिक्षा परिषद्ले परीक्षाको नतिजा प्रकाशनमा लापरवाही गरेको कुरा अस्तीको व्लगमा लेखेको थिएँ । अहिले फेरी त्रिभुवन विश्वविद्यालयले त्यसै गर्दैछ वा .... । नतिजा प्रकाशन भएको दुई महिना वितिसक्दा पनि कुनै पनि तहको नतिजा आफ्नो साइटमा राखेको छैन । किन यस्तो हेल्चेक्र्याइ हो । हैन यी विद्यार्थीहरु पनि के हेरेर बस्छन् कुन्नी । यस्तो कुरामा त विश्वविद्यालयलाई दवाव दिनु पर्ने हैन र। नचाहिने कुरामा चाहिँ अनावश्यक आन्दोलन गर्दै हिँड्ने अनि यस्तो अति आवश्यक कुरामा चाहिँ चुप लागेर बस्ने ?
Friday, December 7, 2007
नेपाल सरकारको आधिकारिक साइट ह्याक
नेपाल सरकारको आधिकारिक साइट www.nepalgov.gov.np ह्याक भएको रहेछ । यो कस्तो अचम्म हो देशको महत्वपूर्ण सरकारी साइट नै ह्याक हुने गरी कस्तो सुरक्षा अपनाएर बनाएको हो कुन्नी । जताततै लथालिङ्ग जताततै भताभुङ्ग के भएको होला हाम्रो देशमा ।
Iran Black Hats Team भन्नेले त्यो साइट ह्याक गरेको रहेछ । सायद इरानकै होला नामलाई आधार मान्दा । ती इरानीहरुलाई चाहिँ किन नेपाल सरकारको वेवसाइट ह्याक गर्नु परेको होला । पैसाकै लागि हो कि ? हैन भने तिनीहरुलाई अरु त के सरोकार होला र नेपाल सरकारको साइट ह्याक गर्न ।
अव सरकारले के गर्छ होला ? त्यो टिमलाई पैसा तिरेर त्यही साइट recover गर्छ कि अर्को बनाउँछ हेर्नु पर्ने भयो ।
Iran Black Hats Team भन्नेले त्यो साइट ह्याक गरेको रहेछ । सायद इरानकै होला नामलाई आधार मान्दा । ती इरानीहरुलाई चाहिँ किन नेपाल सरकारको वेवसाइट ह्याक गर्नु परेको होला । पैसाकै लागि हो कि ? हैन भने तिनीहरुलाई अरु त के सरोकार होला र नेपाल सरकारको साइट ह्याक गर्न ।
अव सरकारले के गर्छ होला ? त्यो टिमलाई पैसा तिरेर त्यही साइट recover गर्छ कि अर्को बनाउँछ हेर्नु पर्ने भयो ।
Wednesday, December 5, 2007
उच्च माद्यमिक शिक्षा परिषद्को लापरवाही
यसपाली कक्षा ११ को नतिजा प्रकाशन गर्ने क्रममा उच्च माद्यमिक शिक्षा परिषद्ले लापरवाहीको पराकाष्टा नै पार गरेको छ । उसको आफ्नै र नेपाल टेलिकमको साइटमा मार्कसिट नै हेर्न मिल्ने गरी बनाइएको पेजमा गएर सिम्वोल नम्वर र उसले तोकेको फर्मेटमा जन्ममिति हालेपछि मार्कसिट देखिनु पर्ने हो तर प्रवेश पत्रमा भएको जन्ममिति हाले पनि मार्कसिट देखाउँदैन । जन्ममिति या सिम्वोल नं. मिलेन भन्छ । आधाभन्दा बढी विद्यार्थीको जन्ममिति नमिलेको भेटिएको छ । त्यस्तै कतिपयको नाम नै फरक परेको छ । यस्तो लापरवाही कसले र किन गरेको हो यस बारेमा उच्च माद्यमिक शिक्षा परिषदले अनुसन्धान गरी दोषीलाई कारवाही गर्नु पर्छ ।
माओवादीको असली रुप
मैले व्लगमा अहिलेसम्म राजनीतिको कुरा लेखेको थिइनँ तर हिजो प्रचण्डले राजावादीहरुसँग पनि एकता गर्नु पर्छ भनेपछि चाहिँ मलाई केही लेख्न मन लाग्यो । भूमिगत जीवनबाट बाहिर नआउन्जेलसम्म भन्न त प्राय: सवैले प्रचण्ड भनेकै ज्ञानेन्द्र हो भन्थे । कसैलाई पनि प्रचण्ड भन्ने मान्छे छ जस्तो लागेको थिएन तर प्रचण्ड खुला भएपछि चाहिँ सवैको भ्रम हटेको थियो । पहिले पहिले त उनिहरु साच्चै कै गणतन्त्रवादी हुन् जस्तो लाग्थ्यो तर मंसीर ६ गते हुने भनिएको र सम्पूर्ण तयारी पूरा भइसकेको संविधानसभाको चुनाव हुन नदिएपछि र अहिले राजावादीहरुसँग पनि सहकार्य गर्नुपर्छ भन्ने जस्ता स्पष्ट रुपमा गणतन्त्र विरोधी कुरा गरिसकेपछि उनिहरुको हैसियत पनि स्पष्ट भइसकेको छ । अरु पार्टीहरुमा त कसैले पार्टी नीति विपरित वोल्यो भने यो उहाँको व्यक्तिगत विचार हो पार्टीसँग यो विषयमा कुनै लेनदेन छैन भनेर भन्ने गरेको पाइन्छ तर माओवादीमा त प्रचण्डको वोली त देववाणी जस्तो रहेछ । उनले जे बोले पनि सवैले त्यसको समर्थन नै गर्नु पर्ने । हुन पनि हो नै आखिर प्रचण्ड त माओवादी नेता र कार्यकर्ताका लागि भगवान नै हुन् नि । जसरी जुनसुकै धर्मका अतिवादीहरुले उनीहरुको आराध्यदेवको आलोचना गर्दैनन् सँहदैनन् चाहे त्यो जति नै आलोच्य होस्, त्यसरी नै माओवादीहरु आफ्नो आराध्यदेव प्रचण्डको आलोचना सँहदैनन् गर्दैनन् । भोलि यदि प्रचण्डले प्रधानमन्त्रीको अफर आयो भने अव ज्ञानेन्द्रलाई पूर्ण सक्रियताका साथ राज्य सञ्चालन गर्न दिनुपर्छ, संविधानसभाको चुनाव गर्नु पर्दैन भने पनि उनका कार्यकर्ताले थप्पडी बजाउनेछन् । किनभने माओवादीकै अर्का नेता (नाम विर्सें सायद जनार्दन होला) ले अस्ती भर्खरै पोखरामा भनेका थिए हाम्रो अर्थात माओवादीको अन्तिम लक्ष्य भनेको सत्ता हो । त्यसैले सत्ताप्राप्तिको लागि यिनीहरुले जे पनि गर्न सक्छन् । माओवादीको असली रुप वादशाहको नयाँ लुगाको रुप झैं सारा संसारको सामू उदांगो भइसकेको छ ।
माओवादी मित्रहरु, जो साँच्ची नै पढेर, बुझेर अध्ययन गरेर सच्चा कम्युनिष्ट हुनु भएको छ, तपाईंहरुले एकपल्ट राम्रोसँग सोच्ने वेला आइसकेको छ । तपाईंले भगवान ठान्नु भएको तपाईंको नेताले बोलेका कुराको राम्रोसँग विश्लेषण गर्नु होला । र, तपाईंले (र अरु पनि जो माओवादीका नाममा समर्पित थिए र छन्) अहिलेसम्म माओवादी पार्टीमा लागेर देश र जनताको लागि गरेको ठान्नु भएको त्याग, वलिदान के का लागि रहेछ भन्ने कुरा आफ्नै मनसँग सोध्नु होला । सायद जवाफ पाउनु हुन्छ कि ।
माओवादी मित्रहरु, जो साँच्ची नै पढेर, बुझेर अध्ययन गरेर सच्चा कम्युनिष्ट हुनु भएको छ, तपाईंहरुले एकपल्ट राम्रोसँग सोच्ने वेला आइसकेको छ । तपाईंले भगवान ठान्नु भएको तपाईंको नेताले बोलेका कुराको राम्रोसँग विश्लेषण गर्नु होला । र, तपाईंले (र अरु पनि जो माओवादीका नाममा समर्पित थिए र छन्) अहिलेसम्म माओवादी पार्टीमा लागेर देश र जनताको लागि गरेको ठान्नु भएको त्याग, वलिदान के का लागि रहेछ भन्ने कुरा आफ्नै मनसँग सोध्नु होला । सायद जवाफ पाउनु हुन्छ कि ।
भद्रपुरमा प्रशान्त तामाङ्ग
केही समयअघि झापाको भद्रपुरमा भएको प्रशान्त तामाङ्गको कन्सर्टको एक दृष्य
(कुमार लुईटेलबाट सहयोग स्वरुप प्राप्त भिडियो)
Tuesday, December 4, 2007
विजोक
Subscribe to:
Posts (Atom)